เซินเจิ้น (深圳 พินอินจีนกลาง : Shēnzhèn พินอินกวางตุ้ง : sam1 zan3 : ภาษาแต้จิ๋วออกเสียง ชิมจุ่ม) เป็นหนึ่งในเขตเศรษฐกิจพิเศษของมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
เซินเจิ้นพื้นที่แรกในทางเศรฐกิจพิเศษคือ (เซินเจิ้น) ในจีนถูกตั้งอย่างเป็นต้นฉบับในปี พ.ศ. 2522 ตามที่การใกล้ชิดเพื่อ ฮ่องกง แล้วอาณานิคมคนอังกฤษเจริญเซินเจิ้นถูกสร้างเพื่อเป็นพื้นดินทดสอบของ capitalism ในสังคมนิยมกับคนจีนลักษณะที่ตั้งคือเลือกเพื่อดึงดูดแห่งอุตสาหกรรมลงทุนจาก ฮ่องกง ตั้งแต่สถานที่ 2 แห่งใกล้ๆกันและกันและแชร์วัฒนธรรมเดียวกันความคิดพิสูจน์ว่าเพื่อเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่การดุนการเปิดไกลกว่าขึ้นของจีนและเศรฐกิจตลอดไปทำให้ดีขึ้น เซินเจิ้น ในที่สุดกลายเป็นหนึ่งในเมืองใหญ่ที่สุดในบริเวณสามเหลี่ยมแม่น้ำไข่มุกซึ่งได้กลายเป็นหนึ่งในเมืองเศรษฐกิจของจีนได้เหมือนกับพื้นฐานที่ทำใหญ่ที่สุดในโลกเซินเจิ้นอย่างก่อนรู้เป็น 'Bao'จังหวัดถูกโฆษณาเพื่อ ระดับจังหวัดใน มณฑลกวางตุ้งเมืองเซินเจิ้น ภาพลักษณ์ที่หลายคนรู้จักคือ ความเป็นเมืองเศรษฐกิจการค้าที่สำคัญของจีนทางตอนใต้ และที่เป็นแหล่งรวมความทันสมัยแห่งหนึ่งในมณฑลกว่างตง(กวางตุ้ง) ซึ่งแน่นอนว่าเมืองเซินเจิ้นก็มีเป้าหมายในการพัฒนาให้เป็นเมืองศูนย์กลางเศรษฐกิจระดับนานาชาติให้ได้ภายในปี 2005 โดยพุ่งเป้าไปที่การเป็นเมืองแห่งเทคโนโลยีและวิทยาการชั้นสูง ศูนย์กลางลอจิสติกส์ ศูนย์กลางการเงินนานาชาติระดับภูมิภาค และแหล่งท่องเที่ยวชายทะเลเซินเจิ้นสามารถสร้างผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศได้เป็นอันดับ 4 ในจำนวนเมืองระดับกลางและสูงในประเทศ มีปริมาณเศรษฐกิจมากเทียบเท่ามณฑลระดับกลาง และยังเป็นอีกเมืองหนึ่งที่มีผลกำไรทางธุรกิจดีที่สุด
ทั้งนี้มูลค่าการนำเข้าส่งออกรวมของเซินเจิ้นยังมีสัดส่วนเป็น 1 ใน 7 ของมูลค่ารวมทั้งประเทศ(จีนแผ่นดินใหญ่) สูงเป็นอันดับ 1 โดยรักษาระดับมาได้ต่อเนื่อง 10 ปีนอกจากนี้ เมืองเซินเจิ้นยังเป็นชุมทางขนส่งและคมนาคมที่สำคัญ ทั้งทางทะเลและอากาศทางตอนใต้ของประเทศ โดยเฉพาะการเข้าออกของสินค้าตู้คอนเทนเนอร์ที่บริเวณท่าเรือเมืองเซินเจิ้น มีปริมาณมากเป็นอันดับ 2 ของประเทศ และเป็นอันดับ 6 ของโลก สำหรับท่าอากาศยานในเมืองเซินเจิ้นก็ติดอันดับ 1 ใน 4 สนามบินใหญ่ของประเทศด้วย
นั่งรถไฟไปเฉินเจิ้น รถไฟเขาทำไมมันวิ่งเร็วดีจัง
โดย:ชาญชัย
ต่อจากครั้งที่แล้ว สุวรรณภูมิ-กวางเจา http://www.doomadoo.com/2012/03/blog-post_3466.html
หลังจากถึงสถานีรถไฟเราก้อซื้อตั๋วในราคา 80หยวน หรือ 400บาท ต้องใช้พลาสปอร์ตซื้อด้วย
รถออก 8:50 เดินทางถึงเฉินเจิ้น แค่ ชั่วโมงกว่าๆๆ ก้อถึงในระยะทาง 200 กม.ถือว่าคุ้มค่าพอสมควร
ดูตารางการเดินรถไฟ
ความเร็วของรถไฟ อยู่ประมาณ 160-200 /ชม.
สองข้างทางมีปลูกผัก และโรงงานอุตสาหกรรม
ถึงแล้ว Shenzhen
ขอรูปนึง อากาศร้อนมากๆๆ
อาคารก่อสร้างกันไหม่ๆ
รถติดพอได้
ตึกนี้สูงที่สุดใน shenzhen
เดินไปมาทำงานให้เต็มไปหมด
คุณอรรณพเดินช๊อปตึกนั้นลงตึกนี้ เหนื่อยกันมากเลย
ทำธุระเสร็จเราก้อกลับที่กวางเจา
มีพระจตุคราม ให้เช่าด้วย
อาหารที่สนามบินไปหยุ่น
เราพักที่โรงแรมเวียนนาที่อยู่ไกล้สนามบินไปหยุ่น ไม่เกิน 15 นาที โรงแรมเวียนนาก็โอเค ราคาเตียงคู่ห้องวิวส์ 1,200.- หน้างาน 2,500.- ครับ แต่ไม่มีตู้เย็น ผมสังเกตุดูเขาไม่ทานของเย็นกัน น้ำโคก น้ำเป็ปซี่ โอหาเย็นๆๆ ทานยาก เพราะว่าคนจีน ต้องดูแลสุขภาพครับ (คงไม่มีบัตรรักษาฟรีเหมือนบ้านเรา) แล้วเราก็มาเดินที่ห้าง LOTUS มีธงชาติไทยติดอยู่ด้วย มีขายสินค้าไทยหลายหย่าง มีโก๋แก่ และทุเรียน ขายเยอะมาก มีโปรโมชั่นด้วย คนมาเที่ยวในห้างLOTUS เยอะมาก แล้วเราก็กลับที่พักพร้อมเบียร์ เหยาหมิง รสชาติ โอ จืดมาก แต่เมา น้ำแข็งก้อหายาก
The Baiyun International Airport,ร้านอาหารในสนามบินกวางเจา,ข้าวผัดโอซาก้า ,ใส่ปลาใหลญี่ปุ่นด้วย
เราพักที่โรงแรมเวียนนาที่อยู่ไกล้สนามบินไปหยุ่น ไม่เกิน 15 นาที โรงแรมเวียนนาก็โอเค ราคาเตียงคู่ห้องวิวส์ 1,200.- หน้างาน 2,500.- ครับ แต่ไม่มีตู้เย็น ผมสังเกตุดูเขาไม่ทานของเย็นกัน น้ำโคก น้ำเป็ปซี่ โอหาเย็นๆๆ ทานยาก เพราะว่าคนจีน ต้องดูแลสุขภาพครับ (คงไม่มีบัตรรักษาฟรีเหมือนบ้านเรา) แล้วเราก็มาเดินที่ห้าง LOTUS มีธงชาติไทยติดอยู่ด้วย มีขายสินค้าไทยหลายหย่าง มีโก๋แก่ และทุเรียน ขายเยอะมาก มีโปรโมชั่นด้วย คนมาเที่ยวในห้างLOTUS เยอะมาก แล้วเราก็กลับที่พักพร้อมเบียร์ เหยาหมิง รสชาติ โอ จืดมาก แต่เมา น้ำแข็งก้อหายาก
The Baiyun International Airport,ร้านอาหารในสนามบินกวางเจา,ข้าวผัดโอซาก้า ,ใส่ปลาใหลญี่ปุ่นด้วย
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น